از زمین تا ماه

ساخت وبلاگ
به نقل از وبسابت مهندس فرهاد کاشانی: برنامه فضایی امریکا با برنامه مرکوری در سال ۱۹۵۸ آغاز شد. هدف این برنامه در نهایت فرستادن سفینه های یک نفره در ابتدا فقط به آسمان و بازگشت مستقیم و بعد یک دور دور زمین زدن بود و در نهایت در سال ۱۹۶۳ تعداد این دورها به ۲۲ رسید. اولین فضانورد امریکا آلن شپرد بود که سه هفته پس از یوری گاگارین فضانورد روسی در ۵ ماه می ۱۹۶۱ به فضا رفت. او بعدها در مأموریت های آپولو هم شرکت کرد و در سطح ماه راه رفت. حتی در آنجا گلف هم بازی کرد.
پس از پرواز جان گلن در ۱۹۶۲ پرزیدنت کندی در ۱۶ سپتامبر ۱۹۶۲ اعلام کرد که امریکا باید تا پایان دهه در روی کره ما بنشیند و در کمال ناباوری همگان نشست. برای انجام این کار پس از پایان پروژه مرکوری در سال ۱۹۶۳ که هم زمان با ترور پرزدنت کندی هم بود پروژه جمینی شروع شد که در این پروژه سفینه ها به جای یک نفر، دو نفره بودند و هدف یاد گرفتن راهپیمایی در بیرون سفینه، اقامت های طولانی تر در فضا و از این قبیل بود. اولین جمینی در سال ۱۹۶۵ پرواز کرد و آخرین در سال ۱۹۶۶٫
حالا نوبت پروژه آپولو بود و سفینه های سه نفره ، متأسفانه اولین آنها یعنی آپولو یک در روی زمین آتش گرفت و سه فضانورد را کشت ولی پس از آن پروازها با آپولوی هفت آغاز شد که فقط به دور مدار زمین چرخید ولی آپولوی هشت برای اولین بار به دور کره ماه چرخید و سمت ندیده پشت آن را هم دید. در آپولوهای نه و ده انواع تمرین برای جدا کردن مه نورد و چسبیدن مجدد آن به سفینه اصلی بود و بعد رها کردن مه نورد و برگشت فضانوردان با سفینه اصلی.
سفینه های آپولو توسط موشک ساترن ۵ طرح “ورنر فون براون” موشک ساز معروف آلمانی پرتاب شدند که بعد از پایان جنگ جهانی دوم نصیب امریکا شد.
این موشک سه مرحله ای ، مرحله اولش دارای ۵ موتور ، مرحله دوم دارای ۵ موتور کوچکتر و مرحله سوم دارای یک موتور بود. پس از خالی شدن و رها شدن مرحله سوم سفینه اصلی که شامل Lunar Module یا LM بود به پرواز ادامه می داد و با نیروی گریز مرکز از جاذبه زمین خارج و به کمک جاذبه ماه به طرف ماه می رفت. پس از گردش به دور ماه و کم کردن فاصله گردش با سطح کره ماه دو نفر از سه فضانورد سوار LM شده و از سفینه اصلی جدا شده و به طرف ماه می رفتند در آنجا فرود می آمدند و یک نفر در سفینه اصلی منتظر آنها می ماند و به دور ماه دور می زد. این توقف می توانست از هفده ساعت در مورد پرواز آپولوی ۱۱ تا زمان بیشتر برای پروازهای بعدی باشد. برای پرواز بازگشت LM پایه خود را روی ماه جا می گذاشت که هرچه سبک تر بتواند به محل ملاقات برگردد. جاذبه کم ماه هم باعث می شد که LM احتیاج به نیروی زیادی برای بلند شدن نداشت.
پس از رفتن به محل ملاقات و اتصال مجدد LM به سفینه اصلی دو مه نورد از سفینه LM به سفینه اصلی رفته و سپس مه نورد را در فضا رها کرده و با سفینه اصلی بطرف زمین بازمی گشتند. با توجه به عدم وجود کامپیوترهای دقیق یا کوچک در آن سال ها پیاده کردن بشر در کره ماه از بزرگترین دستاوردهای تاریخ بشریت است.
آگهی های خرید و فروش خودرو...
ما را در سایت آگهی های خرید و فروش خودرو دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : محمد رضا جوادیان carniaz بازدید : 174 تاريخ : سه شنبه 25 مهر 1396 ساعت: 3:23

خبرنامه